«Τίποτα δεν έμεινε πίσω».
Ο τίτλος της μελέτης που συντάχθηκε από τον Equanimator και μόλις δημοσιεύτηκε από το ZWE απεικονίζει όμορφα τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει από εδώ και στο εξής η Μικτή Ταξινόμηση Αποβλήτων (MWS). Γιατί στη ZWE, δίνουμε σημασία σε όλα τα υψηλότερα επίπεδα της ιεραρχίας, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης, της επαναχρησιμοποίησης, της DRS, της χωριστής συλλογής, της ανακύκλωσης και της κομποστοποίησης – συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης συνεχούς επανασχεδιασμού των αγαθών, των συσκευασιών και των υπηρεσιών ώστε να γίνονται λιγότερο σπάταλα και πιο κυκλικά. Κάτι που κάνουμε καθημερινά, το κάναμε πάντα και θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
Ωστόσο, διαθέτουμε πολύτιμους πόρους που καταλήγουν σε υπολειμματικά απόβλητα (αυτό που αρχίσαμε να ονομάζουμε “Υπολειπόμενα μικτά απόβλητα, ή LMW, για να τονίσουμε ότι δεν είναι πραγματικά “υπολειμματικό” – απλώς ένα σωρό πράγματα χωρίς αξία): και αυτό δεν αναφέρεται μόνο σε πόρους που κατά λάθος δεν διαχωρίζονται σωστά (κάτι πάνω στο οποίο εργαζόμαστε για να ελαχιστοποιήσουμε) αλλά και σε πολύτιμα υλικά που δεν στοχεύουν χωριστή συλλογή, όπως, πρώτα και κύρια, τα πλαστικά μη συσκευασίας. Αυτά δεν καλύπτονται από την Εκτεταμένη Ευθύνη Παραγωγής (EPR), καταλήγουν σε LMW και συγκεντρώνονται σε αυτήν – με αποτέλεσμα, όσο υψηλότερα είναι τα ξεχωριστά ποσοστά συλλογής, τόσο μεγαλύτερη είναι η συγκέντρωσή τους σε ελαχιστοποιημένες ποσότητες LMW!
Γνωρίζουμε από τις πραγματικές λειτουργίες, ότι η τεχνολογία επιτρέπει την ανάκτηση τέτοιων πόρων και την προετοιμασία τους για τροφοδοσία στο σύστημα, έτσι ώστε να συμπλήρωμα – και όχι να αντικαθιστώ – Υλικά υψηλότερης ποιότητας (όπως αυτά που προέρχονται π.χ. από DRS) και αύξηση της κυκλικότητας. Και αυτό δεν είναι μόνο λειτουργικά και οικονομικά βιώσιμο, αλλά συμβάλλει επίσης στην ελαχιστοποίηση των κλιματικών επιπτώσεων της διαχείρισης LMW: γιατί αποφεύγει το ορυκτό CO2 από την καύση πλαστικών και συνεπάγεται αξιοσημείωτη εξοικονόμηση αερίων του θερμοκηπίου από ανακυκλωμένα υλικά, αντί για παρθένα.
Όλα τα προαναφερθέντα παρουσιάστηκαν καλά κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για το MWS που προωθήθηκε από το ZWE και το RELOOP, που έλαβε χώρα στις 21 Μαρτίου στις Βρυξέλλες, με μεγάλη συνεισφορά από ΜΚΟ, ευρωβουλευτές, στελέχη της ΕΚ, ενδιαφερόμενους φορείς και διαχειριστές τοποθεσιών. Παρουσίαση της στρατηγικής, αξιολόγηση των δυνατοτήτων και των πλεονεκτημάτων της και παροχή διευκρινίσεων σχετικά με τον ρόλο της: 3 στόχοι που επιτεύχθηκαν πλήρως.
Όπως είπε ωραία ο Διευθυντής-Ιδρυτής του ZWE, Joan Marc Simon, στις τελευταίες του παρατηρήσεις, πήραμε «διδάγματα, συμπεράσματα, προκλήσεις και ένα παράδοξο» από την ημέρα. Παρακάτω, μια περίληψη των μαθημάτων, των συμπερασμάτων και των προκλήσεων. Και το τελευταίο παράδοξο, να βάλουμε λίγο κερασάκι στην τούρτα, και να το κάνουμε πικάντικο.
Λόγοι για να εξετάσετε το MWS
Ένα από τα βασικά διδάγματα ήταν ότι, παρά τις δεκαετίες υποστηρικτικής νομοθεσίας, επί του παρόντος η ΕΕ ανακυκλώνει μόνο 6 εκατομμύρια τόνους πλαστικών – μια οριακή ποσότητα του συνόλου που διατίθεται στην αγορά. Ενώ ο προτεινόμενος κανονισμός για τα απόβλητα συσκευασίας και συσκευασίας στοχεύει στη βελτίωση της ανακύκλωσης και στην προώθηση της επαναχρησιμοποίησης και μείωσης, το MWS μπορεί να φέρει στο σύστημα μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, αρπάζοντας εκείνα τα υλικά (και όχι μόνο τα πλαστικά!) που αυτή τη στιγμή μπαίνουν σε χωματερές ή αποτεφρωτήρες. Επίσης, από τους υπολογισμούς που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, θα είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να επιτευχθούν οι στόχοι ανακύκλωσης (ήδη συγκριτικά χαμηλοί) που ορίζονται στην Οδηγία για τα απόβλητα συσκευασίας.
Επίσης, με την καύση πλαστικών που επιβαρύνει την κλιματική επιβάρυνση, δεδομένης της απολιθωμένης φύσης της συντριπτικής πλειονότητας των πλαστικών, και το σύστημα εμπορίας εκπομπών που θα ξεκινήσει τα επόμενα χρόνια για να πληρώσει η αποτέφρωση για τέτοιο αντίκτυπο, αυτό είναι κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί. το συντομότερο ενδεχόμενο.
Από στοιχεία, ωστόσο, όπως έδειξαν ορισμένοι από τους παρουσιαστές, η μεγαλύτερη εξοικονόμηση αερίων του θερμοκηπίου θα προέλθει από την ανακύκλωση, περισσότερο από την αποφυγή της καύσης πλαστικών – Αυτό είναι κάτι που τονίζουμε εδώ και καιρό στη ZWE: κάθε κιλό, κάθε τόνος που ανακυκλώνεται, συνεπάγεται τεράστια εξοικονόμηση αερίων του θερμοκηπίου.
Ειτε ή? Δεν είναι αυτό το ερώτημα!
Αφού κυκλοφόρησαν τα χαρτιά μας για το MWS, κάποιοι εξέτασαν κατά λάθος το MWS ως “λάθος αντικατάσταση για ξεχωριστή συλλογή, την οποία δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε“. Τίποτα σαν και αυτό.
Στην κυκλική οικονομία υπάρχει μια πρωταρχική αρχή: στοχεύουμε διατηρώντας τα υλικά στο βρόχο, στην υψηλότερη κατάστασή τους, για όσο το δυνατόν περισσότερο.
Ως εκ τούτου, εμμένουμε πάντα σε μια κλιμακωτή προσέγγιση: η επαναχρησιμοποίηση (και η μείωση) έρχεται πρώτη, γιατί είναι η λιγότερο έντασης πόρων και διατηρούν τα υλικά ως τέτοια. Στη συνέχεια, πρέπει να εξετάσουμε το DRS, τη χωριστή συλλογή και την ανακύκλωση κλειστού βρόχου (μπουκάλι σε μπουκάλι, από κουτί σε κουτί) ως τον τρόπο μεγιστοποίησης της ποιότητας των ανακυκλώσεων.
Όμως, όπως διευκρίνισαν πολλοί ομιλητές, υπάρχει πεδίο, περιθώριο και λόγοι για την ταξινόμηση υλικών από LMW: ακόμη περισσότερο, η υποχρέωση διαχωρισμού οργανικών αλλάζει εντυπωσιακά τη φύση του LMW, με μειωμένα ποσοστά (στις περισσότερες χώρες) των οργανικών σε LMW, γεγονός που το καθιστά λιγότερο κολλώδες/βρώμικο και πιο επιρρεπές στη διαλογή πλαστικών, μετάλλων και ακόμη (σε πολλές περιπτώσεις, με το χαμηλότερο ποσοστό οργανικών σε LMW) χαρτιού.
Ως εκ τούτου, δεν είναι ένα/ή: χρειαζόμαστε και τα δύο. Το MWS δεν είναι μια στρατηγική για την παράπλευρη χωριστή συλλογή, αλλά ένας τρόπος συμπλήρωσής της, μεγιστοποιώντας την κυκλικότητα και ελαχιστοποιώντας το κλιματικό αποτύπωμα της διαχείρισης απορριμμάτων.
Το MWS λειτουργεί – οικονομικά και περιβαλλοντικά
Παρουσιάσεις από υπεύθυνους λήψης αποφάσεων και διαχειριστές τοποθεσιών που ήδη διαχειρίζονται ιστότοπους που υιοθετούν το MWS έχουν δείξει ότι λειτουργεί – λειτουργικά και οικονομικά. Ο Dominic Hogg στάθηκε στα ευρήματα της πολυαναμενόμενης (και τώρα δημοσιευμένης) μελέτης κοστολόγησης MRBT, η οποία – όπως γνωρίζουν ήδη όσοι έχουν δώσει τη δέουσα προσοχή στη μακροχρόνια εκστρατεία μας ως κατάλληλη εναλλακτική λύση για την αποτέφρωση – περιλαμβάνει επίσης MWS (εκτός από βιολογικές σταθεροποίηση των βρώμικων οργανικών ουσιών προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί το δυναμικό τους μεθανίου).
Οι υπολογισμοί που βασίζονται στο λειτουργικό ριάλιτι MWS είναι προσιτές, τόσο από άποψη OpEx όσο και από άποψη απαιτούμενων CapEx. Είναι αξιοσημείωτα πιο επεκτάσιμο από την αποτέφρωση και θα παρείχε ένα εξαιρετικό εργαλείο για την ελαχιστοποίηση των κλιματικών επιπτώσεων της διαχείρισης LMW (στο ότι αποφεύγει το μεθάνιο από τις χωματερές και το ορυκτό CO2 από την αποτέφρωση). Ως εκ τούτου, εκτός από τη διασφάλιση της συμμόρφωσης με την υποχρέωση της ΕΕ για την προεπεξεργασία που ορίζεται στην Οδηγία 99/31 για τους ΧΥΤΑ, αξίζει να εξεταστεί και σε άλλες περιοχές του κόσμου, ώστε να αντιμετωπιστεί το κλιματικό φόρτο της διαχείρισης των αποβλήτων το συντομότερο δυνατό, με την υψηλότερη αποτελεσματικότητα. και με το χαμηλότερο κόστος.
Το παράδοξο
Με τα λόγια της ίδιας της Joan Marc Simon, όμως, έχουμε ένα παράδοξο.
Το MWS δεν θα συμβεί από μόνο του, και αρκετά γρήγορα, χωρίς νομοθεσία που να οδηγεί σχέδια και επενδύσεις και να προωθεί την ευθυγράμμιση όλων των διαφόρων παραγόντων (λήπτες αποφάσεων, σχεδιαστές, επενδυτές, διαχειριστές απορριμμάτων κ.λπ.)
Και πρέπει να το κάνουμε αυτό το συντομότερο.
Όπως είπε κατά την τελευταία του ομιλία, «Ακριβώς όπως με την κλιματική πολιτική, ο κίνδυνος με την πολιτική ανακύκλωσης και την πολιτική για τα υπολείμματα αποβλήτων είναι ότι, από τη στιγμή που γνωρίζουμε ότι η πολιτική δεν λειτουργεί, θα είναι πολύ αργά για να επιτευχθούν οι στόχοι“.
Κάτι που δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά.
Ελέγξτε όλους τους πόρους και τα υλικά από την εκδήλωση ZWE-Reloop Mixed Waste Sorting ΕΔΩ.
